جرعه ای از جام دوست

روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشن‏تر و گسترده‏تر است ، بدین رو بر قاعده‏اى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]

اوقات شرعی

امروز: دوشنبه 103 اردیبهشت 31

جرعه ای از جام دوست

به فیض جرعه جام تو تشنه ایم ولی
نمی کنیم دلیری نمی دهیم صداع

صداع به معنای جدیت و جهد است
یعنی ما تشنه جام تو ایم ای ساقی لب تشنگان اما حرکت نمی کنیم.
فکر کنم از عجیب ترین ابیات حضرت حافظ است که هم مایه سرافکندگی و شرمندگی است هم حقیقتا شرح حال ماست
البته عجیب است چون مگر میشود کسی تشنه باشد ولی برای آب حرکت نکند؟
مولانا میگوید:
اگر تو یار نداری چرا طلب نکنی؟
وگر به یار رسیدی چرا طرب نکنی

چرا انسانها در جهت مقصودشان حرکت نمیکنند؟تازه اگر مقصد و مقصودی داشته باشند. که من حاضرم شرط ببندم نصف بیشتر ما هدف مدف حالیمون نیست! مست و سرخوش از باده های دنیا هستیم و برای خودمون الکی میچرخیم و با اعتباریات و توهماتمون فخر میفروشیم و ...
گر نه مستی ای رفیق خوبروی
مقصدت باشد کجا با من بگوی

باز گو با من که مقصودت کجاست
این رهت را در چه منزل انتهاست

هیچ عاقل دیده استی ای رفیق
کو نداند مقصد و پوید طریق؟

عرضم اینجاست حالا از اونایی که مقصد و مقصودی دارند چرا کمتر به آن میرسند؟